ท้าวความ
ผมได้มีโอกาสไปเรียน เเละได้เจอรถคันนี้เข้าโดยบังเอิน จากการถามเท่าที่ฟังออก
- คันนี้ซื้อมามือเดียวออกร้าน
- คนเดียวขี่
- รถไม่เคยทำอะไรเลย
- สีเดิม
- ไขควงไม่เคยทิ่มเลย
ย้อนไปเมื่อราว 50ปีก่อน lao chen ker ทำงานบริษัท chimei บางคนอาจรู้จักบริษัทใหญ่นี้ดี ขี่ไปทำงานทุกวัน จนมีครอบครัว มีเงินไปซื้อรถยนต์
เเต่เเล้วด้วยความที่ขี่เเละใช้อยู่นาน จนยางเเตก เเละบวกกับมีลูกหลายคนจึงเปลี่ยนไปใช้รถยนต์ รถจอดอยู่ไต้บันได ตลอดมา จนตอนนี้ลูกสาวคนเล็กสุดสวย
อายุจะ25 อยากจะปรับปรุงบ้านใหม่ เลยต้องรื้อออก เลยให้รถยนต์เล็กของร้านมอเตอร์ไซต์ไปยกออกมา เพราะเเก ยกไม่ไหวเเล้ว โชคดีหรือบังเอินไม่รู้ ผมขี่ตามหลังมา
เลยเเวะไปทักทาย เเต่ดันไม่เอากล้องไป เลยขี่กลับไปมหาลัย ไปเอากล้องมาถึง ไม่ทันไรช่างก็เเกะออกเสียเเล้ว เเกะฝั่งเครื่องออก ทราบทีหลังเหยียบคันสตาร์ทไม่ลง
คงจะนานมาก สิ่งที่เเกพูดออกมา อยู่ตอนนึงระหว่างสนทนา
////////////คนเราเมื่อถึงเวลา ก็อยากย้อนอดีต ถ้ารถเสร็จเเล้ว ฉันขี่มันก็ไม่ไหว เเต่ฉันอยากฟังเสียงมัน อีกครั้ง........///////////////
เเค่นั้นละครับ หันไปดูvespaหน้าร้านเช่นกัน ที่ผมใช้เรียนเเละจอดอยู่ เพื่อตามมาทำความรู้จัก เเล้วยิ้มอย่างรู้ใจ
เหล่าเฉิน* ชอบเหรอ
ผม * ใช่
เหล่าเฉิน* รถมันมีชีวิต
ผม * ....งง....
เหล่าเฉิน* ...ยิ้มเเบบมีความสุข.....
คุยกันนาน จบด้วย ลูกสาวมาเข็นรถเข็นพาพ่อออกไป พร้อมทั้งรอยยิ้มสองพ่อลูก//////
div>
Bookmarks