เรื่องเล่าทั่วไทย....

[Lam Station]

หวัดดีครับ..เฮียย้ง...เพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวเพชรบุรีท ี่น่ารัก แล้วก็เพื่อนๆพี่ๆน้องๆจากที่อื่นๆด้วยครับ..ไม่ได้เ ข้ามาห้องนี้นานมากเลย..บอกได้เลยว่าคิดถึงความหลังค วามทรงจำที่ดีๆทีมีให้แก่กัน...ก็เลยอยากจะเปิดห้องเ ช่าเล็กๆนี้ไว้ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้แบ่งปันความทรง จำที่ดีที่ได้พบในการเดินทางไม่ว่าจะด้วย Scooter หรือ อะไรก็ตามมาเล่าถ่ายทอดความทรงจำดีๆให้ได้รับทราบกัน ครับ...ขอเชิญครับ...เฮียย้งครับ..ขออนุญาตด้วยครับ. .....

[OonjikunG]

ก่อนอื่นต้องขอโทดพี่ย้งดว้ยนะจ๊ะ หิหิ ได้รถพี่มาไม่กี่วัน ก้อไปเล่นฝนมาซะแล้ว พอดีขี่รถไปส่งแฟนวันที่ฝนตก ตอนแรกฝนมันก้อหยุดแล้วก้อเลยรีบออกไปส่ง ไปได้ครึ่งทางฝนตกอย่างหนักเลย ต้องรีบเอารถเข้าแอบที่ร้านขายผัก เล่นเอาซะเปียกเลย ก่าจะได้ไปต่อรอนานเลย เห็นฝนเบาเม็ดเลยรีบไปส่ง หลังจากนั้นก้อรีบกลับบ้าน เอาน้ำราดใต้บังโคลนหน้า - หลัง แล้วก้อเอามาเช็ดมาเป่าด้วยเครื่องประมาณว่าเครื่องเ ป่าฝุ่นไรประมาณนี้นะครับ ไม่ช่ายไดร์เป่าผมร้อนๆ นะ ไม่งั้นละงานนี้ซวยแน่ๆ ระหว่างที่เช็ดที่เป่าไปเรื่อยๆ เหนื่อยก้อเหนื่อย แถมยังโดนแม่ด่าเละเลย รถอยู่กับพี่เค้าดีๆ มาอยู่กับเราเล่นเอาไปตากฝนซะงั้น คิดแล้วท้อใจเลย เห้อ... ถ้ายังไงพี่ย้งอย่าโกรธผมนะครับ อยากจะดูแลให้เหมือนที่อยู่กับพี่ย้งอ่ะ ผิดพลาดอะไรไปอภัยดว้ยนะครับ หิหิ

[บั้นท้ายดินระเบิด]

หวัดดีครับ..เฮียย้ง...เพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวเพชรบุรีท ี่น่ารัก แล้วก็เพื่อนๆพี่ๆน้องๆจากที่อื่นๆด้วยครับ..ไม่ได้เ ข้ามาห้องนี้นานมากเลย..บอกได้เลยว่าคิดถึงความหลังค วามทรงจำที่ดีๆทีมีให้แก่กัน...ก็เลยอยากจะเปิดห้องเ ช่าเล็กๆนี้ไว้ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้แบ่งปันความทรง จำที่ดีที่ได้พบในการเดินทางไม่ว่าจะด้วย Scooter หรือ อะไรก็ตามมาเล่าถ่ายทอดความทรงจำดีๆให้ได้รับทราบกัน ครับ...ขอเชิญครับ...เฮียย้งครับ..ขออนุญาตด้วยครับ. .....

ขอขอบพระคุณมากๆครับ สำหรับน้ำใจของพี่ชายที่แสนดีมาโดยตลอดครับ
ผมยังเก็บความรู้สึก อันแสนดี วันที่ "เจ็กโหงว กับ พี่ไก่" มาเยื่อนที่บ้านชาวเพชรบุรี ได้เสมอครับ

ขอขอบพระคุณมากๆ จริงๆครับ

em95em95em95em95em95em95em95em95

[บั้นท้ายดินระเบิด]

ก่อนอื่นต้องขอโทดพี่ย้งดว้ยนะจ๊ะ หิหิ ได้รถพี่มาไม่กี่วัน ก้อไปเล่นฝนมาซะแล้ว พอดีขี่รถไปส่งแฟนวันที่ฝนตก ตอนแรกฝนมันก้อหยุดแล้วก้อเลยรีบออกไปส่ง ไปได้ครึ่งทางฝนตกอย่างหนักเลย ต้องรีบเอารถเข้าแอบที่ร้านขายผัก เล่นเอาซะเปียกเลย ก่าจะได้ไปต่อรอนานเลย เห็นฝนเบาเม็ดเลยรีบไปส่ง หลังจากนั้นก้อรีบกลับบ้าน เอาน้ำราดใต้บังโคลนหน้า - หลัง แล้วก้อเอามาเช็ดมาเป่าด้วยเครื่องประมาณว่าเครื่องเ ป่าฝุ่นไรประมาณนี้นะครับ ไม่ช่ายไดร์เป่าผมร้อนๆ นะ ไม่งั้นละงานนี้ซวยแน่ๆ ระหว่างที่เช็ดที่เป่าไปเรื่อยๆ เหนื่อยก้อเหนื่อย แถมยังโดนแม่ด่าเละเลย รถอยู่กับพี่เค้าดีๆ มาอยู่กับเราเล่นเอาไปตากฝนซะงั้น คิดแล้วท้อใจเลย เห้อ... ถ้ายังไงพี่ย้งอย่าโกรธผมนะครับ อยากจะดูแลให้เหมือนที่อยู่กับพี่ย้งอ่ะ ผิดพลาดอะไรไปอภัยดว้ยนะครับ หิหิ

เป็นเรื่องธรรมดา สำหรับการอยู่ใต้ฟ้า ก้อต้องมีฝนครับ หมั่นดูแลให้ดีๆครับ แล้วเค้าจะอยู่กับเราตลอดไป

em97em97em97em97em97

[Lam Station]

ต้องขออนุญาตเฮียย้ง.ครับ..เป็นความทรงจำ ความรู้สึกที่ดี..จากอดีต ปัจจุบัน..ถึงอนาคตครับ....ต้องรักษาเอาไว้ครับ....

[Lam Station]

ขาตั้งรถครับสวย...ขาคนก็สวย......อิอิอิ

[Lam Station]

แหมมมม..จั่วหัวเรื่องไว้ว่าเล่าทั่วไทย..ไม่ใช่กินเ หล้าทั่วไปซ๊ะหน่อย....แบบเล่าสู่กันฟัง..ช่วยฟังหน่ อยเถอะคร๊าบบบบบ

วันนี้เลยขอเริ่มที่แรกเลยดีกว่าครับ..."ตลาดเก้าห้อ ง" อำเภอบางปลาม้า จ.สุพรรณฯ

ตลาดเก้าห้อง เป็นตลาดห้องแถวเก่าแก่ ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำท่าจีน อายุประมาณ 100 ปี สร้างประมาณต้นรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้ าอยู่หัว ปัจจุบันตั้งอยู่ ในเขตเทศบาลตำบล บางปลาม้า หมู่ที่ 2 ตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี
จากเอกสารที่มีผู้เขียนเกี่ยวกับประวัติตลาดเก้าห้อง และจากคำบอกเล่าของผู้สูงอายุ คำว่า ”ตลาดเก้าห้อง” น่าจะนำมาจากชื่อของบ้านเก้าห้อง ซึ่งเป็นบ้านโบราณมีประวัติสืบทอดมายาวนาน

ตลาดเก้าห้องเล่ากันว่าสร้างขึ้นโดยชาวจีนคนหนึ่งชื่ อ “นายฮง“ อพยพมาจากกรุงเทพฯ มาทำมา ค้าขายอยู่บริเวณละแวกบ้านเก้าห้อง กิจการค้ารุ่งเรืองดี ในราว พ.ศ. 2424 ได้แต่งงานกับ “นางแพ” ซึ่งเป็นหลานสาวของขุนกำแหงฤทธิ์แห่งบ้านเก้าห้อง และได้ประกอบอาชีพค้าขายที่แพซึ่งสร้างขึ้นไว้ 1 หลัง จอดอยู่ริมน้ำหน้าบ้านเก้าห้อง ซึ่งในสมัยก่อนเป็นย่านค้าขายที่มีเรือนแพขายของสองฝ ั่งแม่น้ำ นายฮง หรือที่ชาวบ้านมักนิยมเรียกว่า “เจ๊ก-รอด” ทำการค้าขายสินค้าทุกประเภทโดยเฉพาะเครื่องบวช เครื่องมืออุปกรณ์ทำนาและเครื่องอุปโภคบริโภคทั้งหลา ยจนร่ำรวยและรู้จักกันในนามต่อมาว่า “นายบุญรอด เหลียงพานิช”

ในปี พ.ศ. 2467 โจรได้ปล้นแพของนายบุญรอด และได้ทำการประทุษร้ายนางแพจนถึงแก่กรรม หลังจากนั้นไม่นานนายบุญรอดได้สมรสกับนางส้มจีน นายบุญรอดเริ่มวางแผนผังและสร้างตลาดบริเวณฝั่งตรงข้ าม บ้านเก้าห้อง โดยโยกย้ายแพทั้งหลายทั้งหลายขึ้นไปค้าขายบนบกคือในต ลาด เพื่อเป็นศูนย์กลางการค้าขายทางน้ำในบริเวณนั้นและเป ิดการค้าทางบกมากขึ้นและนำชื่อบ้านเก้าห้อง มาเป็นชื่อตลาด คือ “ตลาดเก้าห้อง”

หน้าตลาด กับ พิพิธภัณฑ์ที่เรียบง่ายไม่เลิศหรูอะไร

[Lam Station]

(ต่อ) เล่าต่อเรื่องหอดูโจรเลยละกัน...

หอดูโจร (สถาปัตยกรรมจีน)

เป็นหอิฐถือปูน ขนาดกว้าง 3 x 3 เมตร สูงเท่าตึก 4 ชั้น ชนบนเป็นลานดาดฟ้า ชั้น 2-3 มีรูเจาะไว้รอบผนัง 4 ด้าน เพื่อไว้สำหรับส่องปืนซุ่มยิงโจรที่จะมาปล้น โดยนายบุญรอด เหลืองพานิช เป็นผู้สร้างขึ้น ใช้เวลาก่อสร้าง ราว 1 ปี เศษ ซึ่งมีพระยารามราชภักดี เจ้าเมืองสุพรรณบุรีในสมัยนั้นได้ทำพิธิเปิดเมื่อปี พ.ศ.2477
เหตุที่สร้างหอนี้มาเพื่อป้องกันโจรผู้ร้ายซึ่งขณะนั ้นมีโจรชุกชุมมาก เช่น โจรมเหศวร เสือดำ ฯลฯ จะให้ชายฉกรรจ์เข้าเวรยามที่ป้อมคอยระวังโจรที่จะเข้ ามาปล้นตลาด
หอนี้จะมองเห็นทัศนียภาพได้ในระยะไกลไม่ว่าทั้งทางบก และทางน้ำ เมื่อสร้างหอนี้เสร็จทำให้โจรไม่กล้าเข้ามาปล้นตลาดเ ก้าห้องอีกเลย
ต่อมาในปี พ.ศ. 2477 นายบุญรอดได้สร้างป้อม ซึ่งกว้างประมาณ 4 เมตร ยาวประมาณ 4 เมตร มี 5 ชั้น ชั้นบนสุดเป็นดาดฟ้า แต่ละชั้นบริเวณฝาผนังของทุกด้านมีรูกลมโต ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 นิ้ว โดยมีพระยารามราชภักดี เจ้าเมืองสุพรรณบุรีในสมัยนั้นมาเป็นผู้ทำพิธีเปิด เหตุที่สร้างป้อมขึ้นมาเพราะในระยะนั้นพวกโจรหรือที่ เรียกว่า “เสือ” หลายคนออกปล้นฆ่าตามริมน้ำท่าจีนเสมอ จึงได้สร้างป้อมไว้สังเกตการณ์และมีการเตรียมการป้อง กันการปล้นสะดมของเสือทั้งหลายด้วย ถ้าเสือมาคนจะขึ้นไปประจำอยู่ในป้อมตามชั้นต่างๆเอาป ืนส่องยิงตามรูทั้ง 4 ด้านของป้อม เพื่อต่อสู้กับเสือที่มาปล้น และจากคำบอกเล่าของยายของผู้เขียนเอง เล่าว่าในสมัยสงครามโลก เวลากลางคืนจะมียามขึ้นไปคอยสังเกตการณ์ บนป้อม ถ้ามีเครื่องบินบินมาก็จะส่งสัญญาณให้คนในตลาดหรี่หร ือดับตะเกียงเพื่อไม่ให้เครื่องบินมองเห็นไฟ จะได้ไม่ทิ้งระเบิดลงมา

หน้าตาหอดูโจร.....เท่ดี..ที่เป็นช่องๆอ๊ะน๊ะ..เป็นช ่องดูโจรและช่องส่องปืน....หูยยยน่ากลัวจัง

[Lam Station]

เล่าเรื่องตลาดแล้ว ไม่แนะนำของกินอร่อยๆก็จะกะไรอยู่ วันเลยขอนำเสนอขนมไทยโบราณที่พวกเราเคยกันมาแต่เล็กแ ต่น้อยแล้วนามว่า "ขนมปลากริมไข่เต่า" แต่เดี๋ยวก่อนมีใครรู้หรือเปล่าว่าที่มาทีไปของขนมนี ้เป็นมาอย่างไร

"ขนมปลากริมไข่เต่า เดิมคนเก่าคนแก่คนโบราณ เรียกว่า "ขนมแฉ่งมา" ซึ่งที่ถูกต้อง จะต้องทำตัวปลากริมให้ยาว แต่ไข่เต่าต้องปั้นให้เป็นก้อนกลมๆแบบขนมบัวลอย..ซึ่ งปัจจุบันนี้ได้ถูกละเลยคุณลักษณะดังกล่าวไปเสียจนหม ดแล้ว เพราะเดี๋ยวนี้มีแต่เส้นเรียวยาวทั้งหม้อหวานและหม้อ เค็ม ดูๆไปแล้วเหมือน "เกี้ยมอี๋"เราดีๆนี่เอง....

หน้าตาขนมปลากริมไข่เต่า หรือ ขนมแฉ่งมา...