เรื่องราวจากกาญ-ไทรโยค รออีกสักนิด
อย่างเร็วพรุ่งนี้ อย่างช้าไม่เกินอาทิตย์ ^^
มันโหดจริงๆ ไม่มีทริปไหน จะใช้เวลาในระยะทาง50km ปั่นครึ่งวัน
หากใครกำลังสิ้นหวัง ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
"ล้อจะยังหมุนได้ เมื่อมีแรงเดิน
ชีวิตจะดำเนินต่อไป เมื่อให้กำลังใจตน" ^^
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย new_hudson : 07-03-2011 เมื่อ 03:31
ช่วงนี้ได้ข่าวว่าท่านหัวหน้าทีมรังสิต ฟิตหนัก จัดหนัก เพื่อกลับมาผงาดในวงการอีกครั้ง....ขอเป็นกำลังใจให้ ครับพี่...และรอเลี้ยงโต๊ะอยู่... อย่าทำให้ทุกคนผิดหวังนะคับ..อิ..อิ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย TTBoyz : 12-03-2011 เมื่อ 23:44
ช่วงนี้ต้องขออภัยด้วย ไม่ได้เข้าไปร่วมปั่น ติดภารกิจช่วงเย็นทุกวันข้อความดั้งเดิมโดยคุณ new_hudson
http://www.thaiscooter.com/forums/sh...27#post5706627
เชิญชม..เพื่อนๆสายสอง..ชมประสบการณ์การปั่น..ตจว่.
คิดก่อนพูด..พูดแล้วทำ..ทำหลังคิด..
เสนอข้อคิดเห็น..แนะนำ.สอบถาม....โทร 085 8333 686 080 6132333
ธเนศ เจตนาดี ธนาคารไทยพาณิชย์ 067- 2 - 02036 - 3
ดูกระทู้นี้ แล้วเพลิน ดี จริง ๆ ครับ จุใจ
สนิมกินเหล็ก จักรยานทำจากเหล็ก สนิมย่อมกินเป็นธรรมดา
ปลวกกินไม้ ไฟกินเชื้อ กาลเวลากินชีวิต เหลือแต่อดีตให้ค้นหา
ให้อภัยครับ เพราะผมก็ไม่ได้เข้าไป ติดภารกิจเช่นกัน กระทู้ก็ยังไม่ได้เขียนต่อเลยครับ^^ช่วงนี้ต้องขออภัยด้วย ไม่ได้เข้าไปร่วมปั่น ติดภารกิจช่วงเย็นทุกวัน
ฝนตกด้วย แต่อากาศแบบนี้ ถ้าถนนแห้ง มันน่าจริงๆนะครับ ^^
ขอบคุณครับ ติดตามได้เรื่อยๆ ครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย new_hudson : 17-03-2011 เมื่อ 17:15
หลังจากที่ได้เล่าเรื่องราวค้างไว้ยังไม่จบ
ต้องขออภัยด้วยนะครับที่ ติดค้างไว้เกินอาทิตย์
หากเขียนขณะที่จิตที่เหนื่อยล้า หรือ ช่วงที่วุ่นวาย รายละเอียดของเรื่องราวอาจเหมือนไม่น่าติดตาม
ความเดิม เมื่อถึงเมือกาญเป็นที่เรียบร้อย ต่างพากันพักผ่อนตามอัธยาศัย ครอบครัวของพี่เสรี พี่ชูชาติ พี่ไพบูลย์ก็ตามมาสมทบ
และมีเต้าหู้นมสด จากเจ้าจุก อีกหนึ่งกล่องใหญ่ มาให้เติมพลัง ช่วงเวลานั้นทุกคนต่างก็ได้รับประทานอาหารเที่ยงก้นม าทุกคน
แต่ไม่วาย เพราะเหนื่อยเหลือเกิน คว้าเจ้าจุกคนละถ้วย 2 ถ้วย เพื่อเพิ่มพลังงานให้แก่ร่างกาย คนที่ดูเหนื่อยน้อยที่สุดสงสัยจะเป็นลุงเสน่ห์ครับ
เพราะแกสดชื่นเหลือเกิน พูดไม่มีหยุดครับ ชวนคุยสนุกสนาน ในแบบของแก พร้อมกับมุกเดิมๆ ตั้งแต่ที่ผมเริ่มปั่นกับแกมาจนถึงปัจจุบัน
ผมได้ยินมุกเดิมๆ ของแกไม่รู้กี่ รอบ แต่ก็ไม่ได้ถือสาอะไรครับ เป็นบรรยากาศที่คลึกคลัก เป็นสีสันให้กับกลุ่มครับ
ตกค่ำหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยจากการปั่น กรุงเทพ-กาญจนบุรี 126 km
ทุกคนมานั่งรับประทานค่ำ เสร็จ ครอบครัวของพี่ชูชาติ มีบัตรการแสดงแสงสี (จำไม่ได้) มาแบ่งปันให้ 3ใบ แต่ไม่มีใครไปครับ
นั่งกันพักใหญ่ เวลาประมาณ3ทุ่ม ทุกคนอยากออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ ถ่ายรูปที่สะพานข้ามแม่น้ำแคลว โดยเฉพาะ หัวหน้าทีมผม พี่ธเนศกับพี่มหมู
ขณะที่นั่งรถไปก็นั่งปรึกษากันว่า สาวเมืองกาญสวยจริงๆ ไหม อุ้ย! ไม่ใช่ ๆ ว่าพรุ่งนี้จะออกกี่กันตั้งแต่กี่โมง เพื่อที่จะมุ่งหน้าไปไทรโยคน้อยตามแผนการที่วางไว้
ตกลงกันจะออกตั้งแต่ 6 โมงเช้าครับ พอถ่ายรูป อะไรเสร็จต่างพากันผักผ่อนนอนหลับเอาแรงเพื่อที่จะเต รียมตัวออกเดินทาง แต่ผมยังไม่วาย
คิดถึงโลกออนไลน์เอาคอมมาเปิดก่อนนอน มานั่งเอารูปลงเครื่องพักหนึง ดูรูปเพลินๆ แล้วเปิดดูรูปรถ BSA ในebay ซึ่งเป็นเป้าหมายที่อยากให้คนในกลุ่มคว้าไว้
แต่ก็พลาดไปครับ ไม่มีใครยิง พี่ไพบูลย์เห็นผมเปิดคอมเลย จะให้ผมลงรูปทันที ถ่ายทอดรูปสถานการณ์ต่างๆ ลงthaiscooter แต่นะเวลานั้นเน็ตก็ช้า เหนื่อยด้วย
ไม่มีอารมณ์เขียน และแปลงไฟล์ ผมเลยไม่ทันได้ลง หากว่าลง รูป ณ เวลานั้น ได้เห็นรูปเร็วจริง แต่เรื่องราวอาจจะถ่ายทอดออกมาได้ไม่น่าสนใจ
เรื่องราวและความรู้สึกต้องถ่ายทอดออกมาเมื่อนึกถึงแ ล้วมีความสุข ณ ตอนนั้นล้ายุงก็เยอะเหลือเกิน เอารูปลงเครื่องเสร็จ ปิดเครื่องเข้าห้อง
พอ เข้าไปก็บ่นๆนิดหน่อยกับพี่ต่อTTBOY เพราะผมไม่มีกระใจ จะปั่นอีก เพราเท่าที่ผ่านมา 126 km ผมก็เหนื่อยแล้ว แอบคุยกันว่า อากาศร้อนอบอ้าวขนาดนี้ ขอให้พรุ่งนี้เช้ามืด ฝนตกทีเถอะ
เพราะพรุ่งนี้ ยังไง พี่หมูคงปั่นไม่ได้ ขาเจ็บขั้นรุนแรง พี่ต่อก็ไม่อยากปั่น แต่คนที่พร้อมจะยำที่สุด คือพี่เสรี ดูท่าทางสดชื่น ลองลงมาก็น่าจะเป็นพี่ไพบูลย์ ดูจากอาการ
แกยังไม่หนำใจ ยังกระหายความเร็วไม่มีหยุด ค่ำคืนแห่งความเหนื่อยล้า หมดไป ย่างเข้าสู่เช้าวันใหม่ ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ประมาณ ตี 5 นาฬิกาปลุกได้ไม่ถึง10นาที นาฬิากาประจำกลุ่ม
ก็มาปลุกถึงที่นอนครับ พี่ไพบูลย์มาเคาะห้องเรียกให้ไปอาบน้ำ
พี่ไพบูลย์ : ต่อปะ ไปเตรียมตัวได้แล้ว
พูดด้วยท่าทางที่เซ็งๆ มาจากห้องข้างๆ เพราะไปปลุกพี่ธเนศแล้วพี่ธเนศไม่ยอมตื่น
พี่ต่อ: ครับ เค้าพร้อมกันแล้วหรอพี่
รักษ์:เดี๋ยวให้พี่อาบก่อนเลย
แล้วผมก็ไปหาห้องน้ำอาบข้างนอก ผมออกมาเห็นพี่เสรี พี่ชูชาติ ลุงเสน่ห์ พร้อมแล้ว เลยรีบทำไรให้ไวที่สุด
พอทุกคนเสร็จเรียบร้อยขาดพี่มหมู กับพี่ธเนศ ครับ เลยเริ่มออะกันประมาณ 6โมงเช้ามั้งครับ ผมจำไม่ได้
ปั่นไปเรื่อยๆ อากาศดีมากครับ แต่พี่ไพบูลย์บอกผมว่าอย่าพึ่งอัด เพราะข้างหน้ามีแต่เนิน ยาว เลยปั่นไปเรื่อยๆ แต่พอถึงถนนเส้นหลัก ผมทันไม่ไหวเลยเปิดเกมส์ตามเคย
แต่อัดไปพักหนึง พี่ชูชาติ ตามมาบอกว่า รักษ์ รถยางอ่อนไปไหม ผมเห็นแล้วรู้สึกตกใจมากครับ ปั่นไม่ค่อยออกเลยกังวลมาก เพราะกลัวยางจะรั่ว
ผ่านไปหลายปั้มแต่ก็ไม่ได้แวะ จนไปถึง แยกที่จะมุ่งหน้าเข้าไปไทรโยคน้อย เลยแวะเข้าไปถาม แต่โชคร้ายครับ ร้านปิด เค้าแนะนำว่าอีก20kmถึงจะมีอีกปั้ม ผมได้ยินแล้วใจแทบสลายครับ
ปั้นไปผมดูหาที่เติมลมตลอด ไม่อยากทรมานถึง20 km ได้ประมาณ 3-4 km ก็เจอ บ้านที่เค้าทำอาชีพเกี่ยวกับการแปลรูปไม้ เห็มีปั้มลมอยู่เลยเข้าไปถาม
รักษ์:โทษนะครับ พอดียางรถผมแบน ขอเติมหน่อยได้ไหมครับ
เจ้าของบ้าน:ปั้มลมนั้น ไม่มีหัวเติมลมค่ะ
และแล้วมีเสียงสวรรค์มาแต่ไกลว่า ไปเอาที่เติมในบ้านดิมีอยู่ พี่ชายคนนั้นมีนามว่าพี่น้อย เป็นผู้ที่ช่วยชีวิตผมไว้แท้ครับ ต้องกล่าวขอบคุณไว้นะที่นี้ด้วย
ขณะที่เติมลมอยู่กับพี่ไพบูลย์ พี่เสรี พี่ชูชาติจอดรอ พอพี่ต่อ กับลุงมาถึง เลยบอกให้ล่วงหน้าไปก่อนเลย
พอเรียบร้อยก็เลย มุ่งหน้าสู่จุดหมายต่อไป เจอแต่เนินตลอดทาง ทั้งเนินทั้งลมครับ แต่อากาศในยามเช้าวันนั้นดีสุดๆครับ สองข้างทางมีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด ร่มรื่นปั่นสบาย
ปั่นไปได้ไกลพอสมควร ผมก็คิดในใจว่าพี่ไพบูลย์หายไปไหน ปกติแกต้องตามมาขย่ำผม หันไปถามพี่เสรี ซนึ่งเกาะผมไม่ยอมห่างเลย เค้าเลยชีแจงว่าพี่ไพบูลย์ลืมหมวก VINTAGE ไม่รู้ว่าลืมไว้ที่ไหน
เลยกลับไปหา ผมเลยบอกพี่เสรีใหยุดพักรอพักพวกก่อนเพราะปั่นมาหายห มดเลย เลยไปจอดรอที่หน้าร้านกาแฟ แล้วพี่ชูชาติก็ตามมา พักหนึงลุง และพี่ต่อก็มา แล้วพากันไปนั่งรอพี่ไพบูลย์ในร้านกาแฟ
ผมอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้เลยโทรหา พี่แกบอกว่าตอนนี้ผมกำลังตามไป ผมกลับไปเอาหมวกที่ศาลา ย้อนไปเกือบ5km ในใจผมก็คิดโห เผื่อกลับมาอีก10kmไม่น้อยเลย พักใหญ่ๆพี่ไพบูลย์ก็มาถึงเลยไปตั้งตารอถ่ายรูป
เพื่อเก็บเรื่องราวมาเล่าต่อ กินน้ำ กินขนมกันเรียบร้อยก็ออกเดินทางกันต่อ ปั่นไปเรื่อยๆครับ ผมไม่สนใจว่าระยะทางมันจะเหลือสักกี่กิโล เพราะรู้ว่ามันไกลเหลือเกิน เหนื่อยมากๆ ทั้งลมทั้งเนิน
หากใช้ความเร็วมากๆ ก็จะไปไม่ถึงเพราะจะหมดเเรงซะก่อน และแล้วเราก็ถึง จุดชี้วัดกันครับ เนินอะไรหว่าสูงเหลือเกิน สูงหนะไม่เท่าไหร่ครับ แต่มันยาวมากครับ ขณะนั้นรู้สึกว่าพี่เสรีเป็นหัวรากครับ
ผมตามมาติดๆ แต่ผมก็ต้องยอมครับ เพราะใช้แรงมากไม่ได้เพราะผมรู้ว่ากล้ามเนื้อผมไม่ไห ว แล้วพี่ไพบูลย์ก็ตามมา แล้วพี่ไพบูลย์พูดว่า ."ผมขออนุญาติปาดหน้านะ " ผมเหนื่อยก้เหนื่อยขำก็ขำครับ
เกิดมาพึ่งเคยโดนปาดหน้าด้วยความเร็ว 7km/hr ฮาสุดๆครับ แต่ก็คานขึ้นเนินกันต่อไป กลั้นใจปั่นจริงๆครับ เพราะไม่มีใครยอมเข็ด คิดในใจ พี่เสรีเค้าไม่เห็นลงเข็นเลย ยังไงช้าหน่อยแต่ไม่ยอมลงเข็นแน่นอน
พ้นเนินแรกพี่เสรี พี่ชูชาติ พี่ไพบูลย์ และผม ก็พากันหยุดพักตามลำดับ รอลุงกับพี่ต่อ ผมดีใจมากขณะที่เห็นลุงตามมา แต่ลุงคงไม่ไหวจริงๆ เลยหยุดเข็นขึ้นมาจนถึงจุดพัก แล้วตามมาด้วยพี่ต่อ
ซึ่งเป็นหัวหน้ารองผม เห็นแล้วกลัวเสียภาพทีม ผมเลยปั่นลงไปเปลี่ยนรถ เพื่อที่จะให้ปั่นขึ้นไม่อยากให้เข็นมาจนสุดเนิน และแล้วก็มาถึงจนได้เนินแรก ลุงเลยแซวพี่ต่อ ช่วยยกขาพี่ต่อลงจากรถ
เป็นอะไรที่น่ารักดีครับ พี่ต่อก็เลยแซวลุงกลับว่า ลุงก็เข็นเหมือนกัน รถก็มีเกียร์ เพราะรถพี่ต่อไม่มีเกียร์เลยขึ้นไม่ได้555 เฮฮาขำขันกันไปครับ แล้วก็ปั่นต่อครับ เจออีกเนิน ข้ามไปอีกไม่กี่กิโลเมตร
ก็หยุดอีกครับ 1 เนินพักหนึ่งที หันไปเจอ ชื่อเนิน เค้าเขียนไว้ว่า "เนินอิ่มเอม" แต่ลุงก็ได้ให้ชื่อเนินใหม่ว่า "เนินอ้วกแตก "5555 ดื่มน้ำจนหมดขวดครับ แล้วปั่นอีก ปั่นๆ ไป ขั้นอีกเนิน สุดๆจริงครับ เนินแล้วก็เนิน
แต่ละเนินสูงๆทั้งนั้น ครั้งนี้เจอร้านค้า เลยแวะนั่งสั่งน้ำมาเต็มโต๊เลยครับ ขณะนั้นเวลาประมาณ10โมงครับ เข้าไปถามแม่ค้าว่าต้องเจอเนิน อีกเยอะไหม เค้าบอกว่า เนินนี้เป็นเนินที่สูงที่สุดแล้ว
เดี๋ยวก็ลงสบายๆ ละ ทุกคนต่างดีใจครับ พี่ชูชาติโทรตามคนขับรถให้มารับ ว่าออกมาได้เลย พี่ชูชาติเป็นห่วงพี่ต่อกลัวมาไม่ไหวเลยฝาก คนขับรถว่า หากเจอพักพวกที่ปั่นมาข้างทางให้ยกขึ้นรถได้เลย
แต่พี่ไพบูลย์บอก ไม่ได้ ต้องให้ปั่นมา ไม่งั้น ไม่ผ่าน ผมว่ายังไงต่อมันคงไม่ยอมขึ้นหลอกไหนๆก็มาขนาดนี้แล้ ว และแล้ว พี่ต่อของเราก้มาถึงครับ ขวดน้ำกองเต็มโต๊ะไปหมด
ดื่มกันเยอะจริงๆครับ เสียพลังงานไปเยอะ หลังจากพักกันหายเหนื่อยบ้างแล้วเลยมุ่งหน้ากันสู่จุ ดหมายอีกครั้ง เผลอแปปเดี่ยว พี่เสรี พี่ไพบูลย์คว้ารถชิ่ง ออกตัวหายเลยครับ
ผมให้ลุงกับพี่ต่อออกไปก่อน ตามด้วยพี่ชูชาติ ตอนนนั้นผมมัวทำอะไรอยู่ไม่รู้ ออกช้ากว่าไปนิดนึง โห แต่เค้าทิ้งผมแทบจะไม่เห็นหลังเลยครับ ผมโดนทิ้งไว้หลังสุด ด้วยความที่ผมไม่ยอม ผมเลยวางแผน
ผมเลยปล่อยให้เค้านำไปให้ห่าง เพราะผมคิดว่าเนินขนาดนี้ ยังไงก็ต้องเหนื่อยอยู่ดี สิ่งที่ผมได้จากการปั่นคือ หากว่าเราปั่นด้วยความเร็วสม่ำเสมอ จะสามารถตามคนที่ปั่น เร็วแล้ว ค่อยๆลดลง แล้วเร็วอีกทัน
ผมเลยเก็บแรงทั้งหมดอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ปั่นตามไปเรื่อยๆ ไม่ต้องกระชากแรงออกมาใช้งานมาก จะใช้ตอนที่ลงเนินเท่านั้น แล้วแล้วโอกาศทองก็มาถึง ลงเนิน มาผมก็ค่อยๆ เก็บที่ละ1 ค่อยๆขยับมา
จากพี่ต่อ ลุง พี่ชูชาติ แล้วเห็นหลังไกลๆ คือ พี่เสรีกับพี่ไพบูลย์ ผมเหนื่อยพอสมควร แต่ในใจบอกว่า ถ้าหากแซงต้องอย่าให้ได้แซงกลับ ไม่งั้นผมร่วงแน่ๆ ผมเลยปั่นทิ้งระยะไว้ประมาณ100เมตร
ยังไม่ตามติด พอลงเนิน ผมใช้จังหวะที่รถกำลังวิ่งตบเกียร์หนักกระชากให้เกิด ความเร็วแล้วรักษาระดับไว้ พอพี่ไพบูลย์เห็น ตะโกนบอกพี่เสรีว่า รักษ์มันมาแล้วววววววว ผมได้ยินเลยเกิดแรงฮึกเหิม
ปั่นไม่มียั้งเลย รากยาวไปแต่ใช่ว่าจะทิ้งขาด พี่เสรีจอมตื้อ ตามมาติดๆครับ แต่ผมชอบครับยิ่งตามยิ่งเกิดความมันส์ ท้าทาย ตลอดทางน่าจะประมาณ 15-20kmได้ผมปั่นแทบไม่มีหยุดเท้าเลยครับ
ปรับเกียร์ตามลักษณะภูมิประเทศ เนินก็ใช้เกียร์เบา ลงเนินก็ตบเกียร์หนัก ไปเรื่อยๆ ตอนลงเนินสูง ผมปั่นเกียร์หนักสุดของเชอวิน เท้าเกือบฟรี ถ้าหากคิดตรงข้าม ถ้าปั่นขึ้นสงสัยคงได้เข็นแน่ๆครับ
พอใกล้จะถึงน้ำตก อีกประมาณ อีก8km ผมเลยบอกพี่เสรีหาที่จอดรอดีกว่า เพราะหายกันหมด จอดรอพักนึงพี่ชูชาติก็ตามมา ตามด้วยพี่ไพบูลย์ และแล้วรถมารับก็ขับมาถึง พร้อมกับ สองพี่น้องตระกูล เหงี๋ยน
(พี่ธเนศ กับพี่หมู) นั่งรถมาติดตามชม และทำหน้าที่เก็บภาพ เพื่อบันทึกเรื่องราว แล้วผมก็ต้องขอออกตัวก่อนอีกครั้งเพราะว่ายางรถผม จะไม่ถึงจุดหมายเอา ยางแบนครับ T_T
แต่เอาพี่เสรีไปด้วย ออกตัวเป็นคู่ อีก2 km สุดท้ายผม โดนพี่ต่อแซง แต่ผมก็หมดแรงจริงๆครับ เพราะยางไม่ไหวจริงๆ แต่ก็ไม่ยอมยกรถขึ้นรถครับ ไหนๆ จะถึงแล้ว ขอให้ถึงก่อนละกัน
แล้วก็ถึงจนได้ครับ ก่อนจะถึงหิวมากครับ กลิ่นไก่ย่างข้างทางทำร้ายผมสุดๆ จอดเสร็จพิงรถ พี่ชูชาติ ซื้อขนมจากมากแบ่ง ตอนนั้นใครเอาไรให้กินหมดครับ หิวสุดจะบรรยายครับ
แล้วผมก็เดินไป7-11ไปซื้อน้ำระหว่างรอสมาชิกครบ ดื่มน้ำ นั่งพัก ไปนั่งกินข้าวกัน น่าจะเที่ยงพอดี แล้วก็ยกรถกลับที่พัก ตอนที่หายเหนื่อยแล้วมานั่งคุยกัน สนุกสนานครับ
ทริปหน้าฟ้าใหม่ จะมาเล่าเรื่องราวอีกนะครับ วันนี้คงขอจบ แต่ไม่จาก ไว้เพียงเท่านี้ ขอขอบคุณพี่ๆ ทุกคน ที่ให้การดูแล ตลอดทุกทุกทริป และขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องราวที่มาเล่าส ู่กันฟังนะครับ
หวังว่าทุกท่านคงเพลิดเพลิน และเพิ่มประสบการณ์ในเรื่องราวนะครับ ขอบคุณครับ
มานั่งย้อนดูอดีตหน้าแรกๆ จนถึงปัจจุบัน มองแล้วขำครับ จากโบราณเริ่ม จะแปรเปลี่ยน ที่เห็นอย่างได้ชัดคือลักษณะของรถ และรูปร่างของแต่ละคน 5555
แต่เป้าหมายยังเหมือนเดิมครับ (ชอบถีบ) ทริปเมืองกาญจน์ สนุกครับ โดยเฉพาะตอนที่รักษ์ชักดาบไล่ฟัน ถ้าโทรศัพท์แฟนไม่เข้ามาขัดจังหวะก่อนและคนที่ถีบได้มันอีกคนคือคุณชูชาติครับ สุดยอดครับ bsa คันนี้ผมอยากลองอัดเต็มดูสักครั้ง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย paiboon : 25-03-2011 เมื่อ 23:40
คงมีสักวันที่จะได้ร่วมปั่น ยินดีที่ได้รู้จัก คุณหมู คุณรักษ์ และฝากความคิดถึงคุณไพบูลย์ด้วยครับ
ขอบคุณๆwanchai888ที่ทำให้รู้จักbsa,sunbeamและขอบคุ ณๆหมูสำหรับสิ่งดีๆที่มอบให้งามแต้น้อ
ด้วยความยินดีครับ ครั้งหน้า เดี๋ยวมีแวะครับ ว่างๆ เตรียมรถมาปั่นเลยครับ ^^
ไม่รู้ว่าพี่อยู่แถวนี้ ต้องแวะไปเยี่ยมกันหน่อยครับช่วงนี้อัดกันหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่ รักษ์ว่าไว้นั่นแหละครับ รถก็เปลี่ยนแนวออกไปทางหมอบมากขึ้น
บังโซ่ก็หายไป แฮนด์ก็ดรอปลง หน้ายางก็เล็กลง จาก26*1 3/8เป็น 26 * 1 1/4
28 * 1 1/2 เป็น 27 * 1 1/4 หรือสเป็คอื่นที่เล็กกว่า
เกียร์ สเตอร์มี่ 3สปีด aw หรือ ตระกูล k ก็เอาไม่ค่อยอยู่แล้ว เพราะเจอ 10เกียร์ จานหน้า 51-53ฟัน จานหลังมีตั้งแต่ 11 13 15 17ฟัน ความเร็วก็เพิ่มขึ้นไปเยอะครับ avน่าจะอยู่ที่ 34-35 กม/ชม(จากระยะทาง22.8 ก.ม.)
สมาชิกก็เพิ่มขึ้น จาก 2คน เป็น เกือบ 10คน
แต่ที่สำคัญได้มิตรภาพจากเพื่อนและทุกคนสุขภาพดีขึ้น ครับ ส่วนใหญ่น้ำหนักลดลงทุกคน เหล้า บุหรี่ แทบจะหายไปเลยครับ จากเมื่อก่อนกินทุกครั้ง เดี่ยวนี้เปลี่ยนเป็นขนมหวาน น้ำเต้าหู้
สรุปว่าผ่านไปประมาณ 1ปีจากที่ม.หมูสินทวี เป็นตัวตั้งตัวตีให้มีการถีบกัน ผมยอมรับเลยว่ามีผลเปลี่ยนแปลงสุขภาพของผมและเพื่อนท ุกคนมากครับ
ขอเชิญชวนให้ออกมาปั่นกันเยอะทุกๆกลุ่มทุกๆค่าย ครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย paiboon : 29-03-2011 เมื่อ 07:40
คันนี้สวยจริงครับ
ใครได้ไป ยินดีกับเจ้าของใหม่ด้วยครับ สวยจริงๆๆ สวยมากๆ 555555
กฎการส่งข้อความ
ดูรายนะเอียดส่วนตัว
ดูกระทู้ตอบทั้งหมด
ดูกระทู้ ทั้งหมด
Ignore This Member
ดู Albums ทั้งหมด
ข้อความส่วนตัว
View Friends
ดูบทความ
View Blog Entries
ตอบ-อ้างอิงข้อความ
Visit Homepage
Bookmarks